Konuşmanın bir adabı vardır

Büyüklerimiz bir insanı tanımak istiyorsanız öfke anında sergilediği tavırlarına bakın der ve öfkenin kişinin karakterini ele verdiğini ifade ederler. Yani sizin nasıl bir kişi olduğunuz, kendinizi, diğerlerini ve olayları nasıl değerlendirdiğiniz öfke anında sergilediğiniz tepkilerinizde gizlidir. Açıkçası bazı kardeşlerimizin olaylara kendileriyle aynı pencereden bakmayanlara karşı gösterdikleri abartılı tepkilerine, büyüklerimizin bu perspektifinden baktığımda, sürekli savunma halinde olan, suçluluk hissi yaşayan güvensiz bir insan prototipi ile karşılaştığımı görüyorum. Kardeşlerimiz duygularını anlatırken bir yandan tarihimizin yüceliğinden, milli kahramanlarımızdan, dinimizin getirdiği kültürel zenginliklerden, Ali'nin ilminden, Ömer'in adaletinden bahsediyor diğer yandan kendilerini sarsılmaz, yenilmez bir bilek olarak lanse ederek hamaset yapıyorlar. Birisi muhalif bir söz söylemeye görmesin, kişinin kim olduğunun hiç önemi yok, kardeşlerimiz hep birlikte ayağa kalkıyor ve koro şeklinde hakaretler yağdırmaya başlıyorlar. Muhatabı hiç dinlemiyor, saydırıyor, tehdit ediyor ve seslerini sonuna kadar yükseltiyorlar. İçlerinden aklıselim bir kişi çıkıp, "Kardeşim fazla abartıyoruz, bu kadar üstümüze almayalım, herkes yüreğinde taşıdığını kusar, biz şerri reddedip hayrı yaymaya çalışacağız, sakin olun" dese de fayda getirmiyor, bizimkiler sesimizi ne kadar yükseltirsek o kadar güç elde ederiz anlayışı ile hareket edip tepkilerini bir cehalet mizacı ile sürdürmeye devam ediyorlar. pushfn('ads'); Tepkilerini uç noktalarda gösteren kişilerin bulundukları konumun, aldıkları eğitimin ve aile yapılarının hiçbir önemi yok, bu kişiler tartışmanın adabını bilmiyor ve tepkilerini cahilane bir tutumla ortaya koyuyorlar. Kim sesini daha fazla yükseltirse, kim daha hamasi ifadeler sarf ederse, kim dini değerleri kullanarak ortaya çıkarsa koronun şefliğini o yapıyor ve kavgayı bastıran güçlü ilan ediliyor. Kardeşim karşımızdaki kişi bizimle aynı inanca, aynı düşünceye sahip olmayabilir bunu kabul etmek ve davamızı İslam'ın öngördüğü bir nezaket ekseninde savunmak ve anlatmak zorundayız. Sevgili Peygamberimiz İslam'ın azılı düşmanlarına hitap ederken dahi asaletinden hiç ödün vermemiş ve bu insanların nefislerine değil ruhlarına hitap etmiştir. Resulullah