Garip olaylar konvoyu. Şaşırmıyor olmaktan yorulduğumuz günler. Bunu bir yerden hatırlıyoruz diyeceğimiz artçı hayretler. Yalnız kalmak kafa dinlemek değil artık ,vesvese bayramı. Dert anlatacaklarımız daha dertli, sevinç paylaşacaklarımız umarsız. Dünya kendine, insan evine dönüyor. Hani demiştim ya "insan insanın bahçe katıdır" o muhabbetler de bu durumda nal topluyor. Siyasi nefret, kadavrası olan ölü muhabbet. Üzerinde tepinip duruyorlar. Yılın ilk günü zamların ilanına kim sevindi. Zam "ansız" olduğunu oluk oluk yazsak da manayı yakalamada kuraklık çekiyoruz. Ekonomik durumun iyiye gitmediğini söyleyenlere hak veriyorum lakin bu günleri de atlatacağız diyen insanların neden linç yediğini anlayamıyorum. Linç bağışıklığımızın sağlam evet adalet ve hakkaniyet en güçlü antikor. Hayat pahalılığından dert yanan vatandaşa hak veriyorum lakin bunun yanında hayatı pahasına bu topraklara çekilen her türlü operasyonun karşısında durduğunu söyleyenler neden aşağılanıyor anlamış değilim. Ünlü olmakla sanatçı olmak arasındaki farkı hakkaniyet zirvesine çıkarmış sanatçı Ahmet Özhan'a "Gerekirse yediğimiz ekmeği yarıya düşüreceğiz" dediği için saldırmak, hakikati görmekten daha konforlu öyle değil mi Ekmeği yarıya düşürmeyin