İngiltere'de, Jeremy Corbyn'in, Fransa'da Melanchon'un deneyimleri sosyalist sol açısından, bir paradigma sorununa işaret ediyor. KISACA CORBYN Corbyn (1949) tüm yaşamı boyunca sosyalist gruplarla, savaş, ırkçılık karşıtı, göçmenlerin haklarını savunan kampanyalarla dayanışma içinde oldu. Rakipleri bile Corbyn'in, dürüst, sosyalist kimliğinden taviz vermeyen "otantik" bir siyasetçi olduğunu kabul ediyordu. İşçi Partisi'nde, 2015 yılında, sağcı adaylar arasından sıyrılarak başkan seçilen Corbyn, sosyalist fikirleriyle ülke politikasını ve partiyi canlandırdı. İP'nin üye sayısı yüzde 100 artarak 600 bine ulaştı. İP, Corbyn liderliğinde, 2017'i genel seçimlerinde, oylarını tarihinde görülmemiş oranda artırarak yüzde 40'ı yakaladı. Corbyn seçimleri kazanmadı ama sonuçlar egemen sınıflarda, İP'nin Blair'ci kanadında büyük panik yarattı. Corbyn'e karşı çok güçlü bir kampanya başladı. Geçen hafta öğrendik ki, aslında kampanya daha önce başlamış. Seçimlerden önceki son "parti başkanları TV tartışmasının" ardından yapılan bir YouGov anketi Corbyn'in tartışmayı açık farkla kazandığını, Muhafazakâr Parti seçmeninin bile, Corbyn'in sosyal politikalarından etkilendiğini göstermiş. Ancak, şirketin Muhafazakâr Parti'den milletvekili, sahibi bu sonuçları açıklattırmamış. Bir sonraki seçimlerde İP hezimete uğradı, Corbyn parti başkanlığını daha sonra da parti üyeliğini kaybetti. Kısacası, bir sosyalist liderin hükümet kuracak noktaya ulaşmasına "kapitalist demokrasi" izin vermedi. VE "PARADİGMA SORUNU" Deneyimli bir sosyalist olan Melanchon'un, "Baş Eğmeyen Fransa" adlı grubun deneyimi farklı bir olasılığa işaret ediyor. Melanchon, 2017 seçimlerinden de farklı olarak bu kez başkanlık seçimlerinde 2. tura kalma şansını, solun geri kalanının oyunu alamadığı için kıl payı kaybetti, ama solun en çok oy alabilen siyasetçisi olduğunu kanıtladı. Bu durumu değerlendiren, Melanchon hem sosyalizme geçme projesini rafa kaldırdı, NATO'ya, ABD'ye ve Fransız "seçkinlerine" yönelik eleştirileri yumuşattı; işçi sınıfının ekonomik taleplerini, ekolojik sorunları öne çıkararak "klasik düzenlemeci bir sosyal demokrasi" projesini benimsedi; solu bir araya getirmek için, sol içi görüşmelerde daha uzlaşmacı siyaset izledi. Fransa solu (SP, FKP, AntiKapitalist, Yeşiller vb.) meclis seçimlerine giderken "Yeni Ekoloji ve Toplumsal