Trabzonspor, Süper Lig'de beklenen şampiyonluğunu ilan etti. Aslında Trabzonsporlular dışındaki herkes haftalardır bu işin bittiğini ve puan farkının kapanmasının neredeyse imkansız olduğunu biliyordu. Biz de etrafımızdaki Trabzonsporlular'ı şampiyon olduklarına ikna etmeye çalışıyorduk. Ne zaman ki Antalyaspor maçının son düdüğü çaldı, bordo-mavili taraftarlar derin bir nefes aldı. Yaşanmışlıklardı elbette böyle hissettiren. Sezon boyu önde giden ve sonunda şampiyon olan takım için bunu tabi ki son düdükle açıklayamayız. Bu sene ne istediğini bilen ve bu bilinci serinkanlı şekilde hayata geçiren bir süreç yaşadı Trabzonspor. Başta Başkan Ahmet Ağaoğlu olmak üzere, yönetim, teknik heyet, futbolcular, taraftarlar ve Trabzonspor medyası üstüne düşeni neredeyse kusursuz yaptı. Kimse kimsenin alanına müdahil olmadı. Başkan rol çalma kaygısıyla ön plana çıkmadı, ancak sahada futbolcuların akıttığı ter kadar saha dışında ter akıttı. Abdullah Avcı da, sabrın sonunun selamet olduğunu vücut bulmuş şekliyle şehre gösterdi, ikna etti. Bu sezon Trabzonspor için fırsatlar sezonuydu. Rakiplerin kopuşu, Avrupa kupalarındaki maç trafiği döneminde başladı. Avrupa serüvenleri bittiğinde zaten lig de onlar için bitmişti. Sezon başında yazdığım yazıda, "Trabzonspor, rakipleri Avrupa'dan dönmeden açabildiği kadar farkı açmalı ki, sezon sonunda sıkıntı yaşamasın" demiştim. Öyle de oldu. Avrupa'dan dönenin mecali kalmamıştı. Son düzlükte Fenerbahçe atağa kalkıp Trabzonspor sendelese de, ligin ilk yarısında toplanan puanların rahatlığı yaşandı. Uzun zaman sonra el birliği ile, tebrik edilecek bir başarıya imza attılar. Şimdi taraftarlar, yeni sezonun ilk düdüğü çalana kadar şampiyonluk coşkusunu yaşayacaklar. Çünkü,