Sorunların çözümü için en doğru zaman işlerin yolunda gittiği dönemlerdir. Özellikle çok sesli camialarda kaos zamanları çözüm seslerinin somutlaşmasından ziyade üst perdeden sloganların yükseldiğine şahit oluruz.Giresunspor maçı bize gösterdi ki genelde tüm altyapıların ama bilhassa Trabzonspor altyapısının bir meselesi var. Sadece çocuklar ve yetiştiriciler üzerinden çözülemeyecek gibi duran ve tüm camianın kafa yorması gereken bir mesele, birinin çıkıp "bir meselemiz var ve hep beraber bunun çözmeliyiz" demesi gereken sonra da şehrin ve diasporanın üzerine eğilmesi gereken bir meselemiz var.Örnek bir iki tane ile sınırlı olsa meseleyi çocuklar üzerinden okuyup geçebilirdik. Ama Trabzonspor-Öz evlat meselesi giderek Osmanlı-Yeniçeri ilişkisine benzemeye başladı ve o sürecin sonunda ne Osmanlı iflah oldu ne Yeniçeri...Nasıl oluyor da ilk oynadığı anlarda pamuklara sarmak istediğimiz çocuklar bir süre sonra tribünün öfke paratonerine dönüşüyor Nasıl oluyor da tüm hayalleri Trabzonspor forması giymek olan çocuklar başka takımlara gidip şehre maça geldiklerinde yüzlerindeki ifade Trabzonsporlu olmayanların bile dikkatini çekip rahatsız edici bir hal alıyor Ne yaşıyor bu çocuklar ve yaşıyor o tribün Neden bu şehrin çocukları gerçek bir mütevazı ev sahibi gibi davranmayı seçmiyor da ya kral olurum ya giderim anlayışına bürünüyorlarDün programdan çıktım sosyal medyada bir ağır eleştiri gördüm canım sıkıldı. İzmit'e varınca hafif kırgınlık da var bir çorba içeyim dedim. Ben içerken garsonlar restoranın sahibi fısıltı ile konuşuyor. En son biri geldi. Siz o musunuz dedi. Yorumcu olan... Ne yaptıysam hesap almadılar bir alaka bir hürmet ne yapıyoruz ki biz; ekranda konuşuyoruz hepsi bu. Sonra da biraz ağır eleştiri olunca bozuluyoruz oysa orda durmanın bir bedeli var; o eleştiri, o bedel...Nasıl oluyor da bizim çocuklar bunu düşünmüyorlar ve sürekli tek taraflı bakıyorlar Nasıl oluyor da kendilerinde en ufak bir kusur bulmayıp "bu şehir..." kolaycılığına kaçıyorlar Bunun bölgenin genetik ve kültürel kodları ile bir ilgisi olabilir mi Sevgili Ergin Aslan'ın bana dediği gibi "sen de aynı olurdun" durumu mu var acaba Ailelerin ve yakın çevrenin etkisi ne kadar Sakarya ve Kocaeli'nde çok rastladığım çocuklara bir "yatırım" gözüyle bakma meselesi Trabzon'da da yaşanıyor mu Hayır, ben de 5 yaşındaki oğluma