Sevgili okurlarım, özellikle televizyonların bütün yayın saatlerinde sık sık bir takım sözüm ona haberleri izlemek zorunda kalıyoruz.

Partili bir cumhurbaşkanı var, önce o beyefendi çıkıyor, hemen her saat esip gürlüyor, Birleşmiş Milletler dahil bütün dünyaya posta koyuyor.

Sonra İsrail'e geçirmeye başlıyor, Netenyahu'nun savaş suçlusu olarak yargılanacağını iddia ediyor.

Tamamen iç siyasete yönelik. Kendi seçmenine selam!..

Televizyon kanallarıyla birlikte medyanın büyük bölümü de iktidar tarafından resmen ele geçirilmiş durumda...

Ekranlarda anında canlı yayınlara geçiliyor.

Baştan sona aynı masalları yeniden, bir kez daha dinlemek zorunda kalıyoruz.

Sonsuza kadar konuşacak değil ya!..

Onun okuma seansı bitiyor, sonra sırası gelen bazı Bakan Bey'leri dinleme faslı başlıyor...

Hepsi yaptıklarını ve sonra inşallah yapacaklarını anlatmaya koyuluyor.

Onlar da bitince sıra AKP sözcüsü Ömer Çelik'in söyleyeceklerine geliyor.

Bu arkadaşın konuşma yeteneği de maşallah çok iyi!

Konuştukça konuşuyor...

Kısaca anlatmaya çalıştığım bu tablo hep canlı yayınlarda gerçekleşiyor.

Hiçbir kanal o konuşmaları kesemiyor, her birinin ne kadar sıkıcı da olsa saatler boyunca evlerimize konuk olmaları işte bu zoraki yöntemle sağlanmış oluyor.

Bu bıktırıcı ve can sıkıcı tablo bunlar iktidarda kaldığı sürece (hem de giderek artış göstererek) sürüp gidecek.

Yapılan aslında şu:

Türk'ün Türk'e propagandası!..

Özellikle dış politika konusunda hiçbir dünya ülkesi bunları takmıyor.

Biz çalıyoruz ve biz oynuyoruz.

Hem çalgıcı hem oyuncuyuz.

Bunun çok önemli bir örneğine son İsrail-Hamas savaşında günlerden, haftalardan beri tanık olmuyor muyuz...

Bu konuda kendilerine rol biçtiler...

"Arabulucu olmaya hazırız!"

Eğer olursa büyük başarı elde edeceklerdi.

İsimleri bütün dünyada geçecekti.

Ama geçmiş olsun bayım, treni kaçırdılar.

Arabuluculuk görevini Mısır'la Katar'a kaptırdılar.

Çaba harcadılar, milletin paralarını harcadılar, oraya gittiler, buraya gittiler, nutuklar attılar ama sonuç hiç değişmedi.