Toplum, tefessüh etmiş, ahlâken çökmüş, içki, kumar, zina, fâiz yaygınlaşmış, itibarları zedelenmesin diye kız çocuklarını diri diri toprağa gömen vicdansızlar türemiş, Ka'be puthaneye çevrilmiş ve "atalarımızın dini" diyerek Lât ve Uzza başta olmak üzere sayısız putlar, ilâh kabul edilmiştir. Böyle bir toplumda ileride âlemlere rahmet olarak gönderilecek son peygamber Muhammed aleyhisselâm doğmuştur. DOĞUMU Peygamberimiz aleyhisselâm, Fil yılında, 12 RebiülevvelMilâdî 20 Nisan 571'de Pazartesi günü, tanyeri ağarırken, Mekke'de evlerinde o rahmet güneşi doğdu. Annesi Hazret-i Âmine, Peygamber Efendimizi üçyedi gün emzirdi. Sonra Süveybe Hatun, oğlu Mesruh ile birlikte, Server-i âlem'i günlerce emzirdi. Süveybe Hatun, Ebû Leheb'in câriyesi idi. Hazret-i Hadîce onu kölelikten kurtarmak için Ebû Leheb'den satın almak istediyse de, Ebû Leheb buna râzı olmadı. Peygamberimiz aleyhisselâm'ın doğumunun yedinci günü, dedesi Abdulmuttalib develer, davarlar kestirerek, Mekke halkına üç defa yemek yedirdi. Sütannesi: Peygamber aleyhi's-salâtü ve's-selâm efendimiz, Süveybe Hatun'dan sonra, Benî Sa'd b. Bekr kabilesinden Halîme Hatun'a teslim edildi. Halîme Hatun, iki yıl emzirdi. Fakat Efendimiz, sütannenin yanında kalmaya devam etti. Bu, sözleşmeye dayalı bir sütannelik olduğu için, Halîme Hatun, tek sütannesi gibi yayıldı ve bilindi. Halîme Hatun, Beni Sa'd Yurdu'nda ikamet ediyordu. Bu yurd, Tâif'e 75, Mekke'ye 180 km mesafede 1850 metre râkımlı ve havası, son derece hoş, güzel bir plato üzerindeydi. Halîme Hatun, Peygamber Efendimiz beş yaşında iken onu dedesi Abdulmuttalib'e teslim etti. Künyesi: Peygamber aleyhisselâm'ın ilk hanımı, Hazret-i Hadîcetü'l-Kübra'dır. Hadîce vâlidemizin ilk çocuğu Kâsım idi. Bundan dolayı Peygamber efendimiz, Ebu'l-Kâsım olarak künyelendi. Hadis-i Şerif'te: Benim ismimi çocuklarınıza isim verebilirsiniz, fakat künyemle künyelenmeyiniz, buyruldu (Buhârî, Edeb 106). İSM-İ ŞERİFLERİ İsm-i Şerifleri iki başlık altında ele alınabilir: 1) Kur'an-ı Kerim'de geçen bazı ism-i şerifleri: Muhammed, Ahmed, Emin, Beşir, Nezîr, Burhân, Hâtem, Dâî, Resûlü'r-Rahme, Sirâc, Münîr, Sırât-ı Müstakîm, Tâhâ, Yâsîn, Hâmîm, Abdullah, Urvetü'l-Vüskâ, Kademu's-Sıdk, Müddessir, Müzzemmil, Mustafa, Müctebâ, Nimetullah, Nebiyyu'l-Ümmî ve Hâdî sallallahü aleyhi ve sellem. İsm-i şeriflerinden Muhammad, Kur'an-ı Kerim'de dört yerde (Âl-i İmrân,144; Ahzâb,40; Muhammed,2; Fetih,29) ve Ahmed, bir yerde (Saff,6) geçmektedir. İbn Fâris (ö.3951004), Esmâü Resûlillah ve Meânîhâ adlı risâlesinde 20 adet ismini konu eder ve manalarını verir. İmâm-ı Kastalanî (ö.9231517), Mevâhib-i Ledünniyye kitabında 400'e yakın ism-i şerifinin olduğunu kaydeder. 2) Hadis-i şeriflerde geçen bazı ism-i şerifleri: Ahmed, Ahyed, Emîn, İmâmü'l-Muttakîn, Hâşir, Habîbullah, Rakîbu'l-Burâk, Resûlü'r-Rahme, Resûlü'r-Râhe, Resûlü'l-Melâhim, Seyyidü'l-Mürselîn, Seyyidü'l-Veled-i Âdem, Sâbık, Şefî', Şâfi', Müşeffâ, Sahibu'l-Hâtem, Tâhâ, Zâhir, Âkıb, Abdullah, Kâidu'l-Gurri'l-Muhaccelûn, Kusem, Mâhî, Muhammed, Müddessir, Müzzemmil, Muktefî, Mukaffâ, Nebiyyu't-Tevbe, Nebiyyu'r-Rahme, Nebiyyu'l-Melhame, Yâsîn'dir sallallahü aleyhi ve sellem. Ben Muhammed'im, ben Ahmed'im, ben Mâhî'yim ki, Allah, benim (peygamberliğim)le küfrü mahvedecektir. Ben Hâşir'im ki, (Kıyâmet gününde) insanlar beni takip ederek toplanacaklardır. Ben Âkıb'ım ki, peygamberlerin sonuncusuyum (Buhârî, Menâkıb 17). PAK SOYU Hadis-i şeriflerde Peygamber sallallahü aleyhi ve sellem'in temiz, pak nesebi, şöyle açıklanıyor: 1) Allah, İbrahim oğullarından İsmail'i seçti. İsmail oğullarından Kinâne oğullarını seçti. Kinâne oğullarından da Kureyş'i seçti. Kureyş'den de Benî Hâşim'i seçti. Beni de Benî Hâşim'den seçti (Tirmizî, Menâkıb 1; Müslim, Fedâil 1). 2) Abbâs b. Abdulmuttalib radıyallahü anh'den nakledildi: "Ey Allah'ın Resûlü! Kureyş oturup kendi aralarında neseblerini görüşüp konuştular ve seni de kendiliğinden yetişen değersiz bir hurma ağacına benzettiler" dedim. Bunun üzerine Peygamber sallallahü aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: Allah, mahlûkatı yarattı, beni de onların en hayırlılarından ve iki fırkanın (Arap ve Acem'in) de en hayırlısından kıldı. Sonra kabileleri yarattı. Beni de kabilelerin en hayırlısından eyledi. Sonra hayırlı aileleri yarattı, beni de hayırlı aile Benî Hâşim'den kıldı. Ben şahıs olarak onların en hayırlısı, aile olarak da en hayırlısıyım (Tirmizî, Menâkıb 1). 3) Kıyamet gününde Peygamberlerin imamı, hatibi ve şefâatin sahibiyim, fakat (bunları açıklamakla) övünmüyorum (yüce Allah'ın bana verdiği nimeti açıklıyorum). (Tirmizî, Menâkıb 1). Annesi: Âmine Hatun'dur. Hazret-i Âmine, Mekke'de hayatını sürdürüyordu. Fakat her yıl Medine'de bulunan zevcininkocasının kabrini ziyaret ediyordu. Oğlu Muhammed "aleyhisselâm" 6 yaşında iken Benî Adiyy b. Neccarlardan olan dayılarını ziyarete gitti. Bu ziyarette Peygamberimizin dadısı Ümmü Eymen de vardı. Mekke'ye dönüşte yolda Ebva köyünde Hazret-i Âmine hastalandı ve vefat etti. Oraya da gömüldü. Vefat ettiğinde Hazret-i Âmine, 30 yaşında idi. Ebva, Mekke ile Medine arasında -o günün şartlarına göre- Medine'ye beş günlük (180 km) uzaklıkta bir yerdir. Babası: Abdullah b. Abdulmuttalib'dir. Hazret-i Abdullah, Hazret-i Âmine ile evlendikten kısa bir müddet sonra, Kureyşlilerin ticaret kafilelerinden birine katılarak Şam'a, Gazze'ye gitti. Dönüşünde yolda hastalandı. Yesrib'eMedine'ye gelince, arkadaşlarına: "Ben, burada dayılarım Adiyy b. Neccar oğullarının yanında biraz kalayım" dedi ve hasta olarak onların yanında bir ay kaldı. Hazret-i Abdullah, Vefât ettiği zaman 25 yaşında idi. Peygamberimiz aleyhisselam daha doğmamıştı. Hazret-i Abdullah, Adiyy b. Neccarlardan Nâbiga'nın evine gömüldü. Mübarek kabri, buradadır. Peygamber efendimizin mübarek ana babaları, Âmine Hatun ve Hazret-i Abdullah, Hazret-i İbrahim'in dini üzerinde haniflerdendi. Hanif, Allah'ı bir bilen ve puta tapmayan demektir (Nisâ,125). Dedesi: Abdulmuttalib b. Hâşim'dir. Abdülmuttalib, üstün karakterli, inançlı, iyi kalpli bir insan, âdil bir reis idi. Kureyşlilerin hâkimlerindendi. Puta tapmayı, içkiyi, zinayı, Kâbe'yi çıplak tavaf etmeyi yasaklamıştı. Allah'ın varlığına, ceza ve mükâfat yeri olarak Âhiret'in mevcudiyetine inanırdı. Torunu Muhammed "aleyhisselâm", babasını daha doğmadan, annesini de 6 yaşlarında iken kaybettiğinden, dedesine teslim edilmişti. Torununu korumak ve kollamak, onun âileden de gelen en büyük örfî ve insanî özelliklerindendi. Abdulmuttalib, Fil Vak'ası'ndan sekiz yıl sonra ölüm döşeğine düştü. O zaman 82 yaşındaydı. Peygamberimiz aleyhisselâm da 8 yaşında bulunuyordu. Amcası: Ebû Tâlib'tir. Dedesi Abdulmuttalib vefat etmeden önce 8 yaşındaki torunu Muhammed "aleyhisselâm"ın bakım ve gözetimini, oğullarından Ebû Tâlib'e emanet etti. Amcası Ebû Tâlib'in hanımı Fâtıma binti Esed, Peygamber Efendimize aynı evlâdı gibi baktı, büyüttü ve onu çocuklarından -Tâlib, Akîl, Ca'fer, Ali, Ümmü Hânî ve Cümâne- hiç ayırmadı. Onun için Peygamberimiz onun hakkında "annemden sonra annemdir" demiştir. Fâtıma Hatun, kocası Ebû Tâlib'in ölümünden hemen sonra ve hicretten yaklaşık iki yıl önce İslâmiyet'i kabul etmiş ve Medine'ye ilk hicret eden kadın sahâbîlerden olmuştur. Fâtıma binti Esed, hicretin ilk yıllarında veya dördüncü yılında Medine'de vefat etti. Onun ölümünü duyan Peygamberimiz, "bugün annem vefat etti" diyerek gözyaşı döktü, sırtındaki gömleği çıkarıp ona kefen yaptı, cenaze namazını kıldırdı ve kabre rahatça yerleştirilmesini sağladı (M. Asım Köksal, İslam Tarihi). Amcası Ebû Tâlib, bi'setinnübüvvetin 10. yılında, Peygamberimiz aleyhisselâm'ın Medine'ye hicretinden üç yıl önce, Şevval ayının ortasında vefât etti. O zaman yaşı, 80'i aşmıştı (87 veya 90). Mekke müşrikleri, Ebû Tâlib'e defalarca gelerek, putların aleyhinde konuşan yeğenini kendilerine teslim etmesini istediler. Fakat amcası Ebû Tâlib, hiçbir zaman yeğeninin karşısına çıkmadı, kırıcı bir söz söylemedi, daima onun doğruluk üzerinde olduğuna inandı ve onu himaye etti. Buna rağmen Ebû Tâlib, açıktan İslam'ı kabul ettiğini söylemedi, çeşitli sebeplere binaen söyleyemedi. Ehl-i sünnet uleması, ihtiyatlı davranarak, edebi gözeterek ve ömrü boyunca Resûlüllah'a sahip çıktığını dikkate alarak -şehadet kelimesini söylemediğini bildikleri hâlde- onun küfrünü telâffuz etmekten kaçınmışlardır. ÇOCUKLUĞU Peygamber Efendimiz çocukluk döneminde, babasını hiç görmedi, annesini de 6 yaşlarında kaybetmiş bir yetimdi. Fakat ona kol kanat geren çok şefkatli bir dedesi Abdülmuttalib ve her türlü tehlikeye karşı koruyan ve kollayan bir amcası Ebû Tâlib vardı. Muhammed aleyhisselâm, 12 yaşlarındaydı. Amcası Ebû Tâlib, ticaret için Şam'a gidecekti. Yeğeni Mekke'de yalnız kalıp üzülmesin diye onu da yanında götürdü. Şam topraklarında Busra'da konakladılar. Tirmizî'de