ANALİZ Öyle "Devletler arasında ebedi düşmanlık olmaz" demekle olmaz Dünya Kupası, Katar'da başladı. Muhtemelen tarihin en sönük geçecek dünya kupası finallerinin açılış töreni özellikle Ortadoğu ve Müslüman ülke liderlerinin de bir araya geldiği zirve niteliğindeydi. Erdoğan da açılışa davetliydi. Katar Şeyhi'nin verdiği resepsiyona katıldı, burada diğer ülke liderleriyle keyifli anlar yaşadı. Bu resepsiyonun en ilginç anı kuşkusuz Erdoğan'ın Mısır Devlet Başkanı Sisi ile hayli hararetli biçimde el sıkışmasıydı. Konunun ilginç olmasının nedeni basit. Çünkü Erdoğan, Sisi'yi iş başına geldiği 3 Temmuz 2013'ten bu yana tanımadığını söylüyordu. Erdoğan'a göre Sisi, Mısır'ın başına darbe ile gelmişti. Demokratik yollardan seçilen Mursi'yi askeri harekatla yıkmış ve ülkenin başına geçmişti. Erdoğan bir darbeci ile asla yan yana gelemezdi. Türkiye'nin de darbeci bir ülke ile iş birliği yapması mümkün değildi. Öyle ki Erdoğan bir Birleşmiş Milletler toplantısında verilen yemekte Sisi ile aynı masaya düştüğünü öğrenince "O adamın oturduğu masada oturmam" diyerek durumu protesto etmişti. Ancak aynı Erdoğan şimdi Katar'da Sisi ile son derece dostane görünümlü bir el sıkışma fotoğrafında yer aldı. Gerçi bu tür ayıplı durumlara çoktan alıştık. Daha önce de Suudi Arabistan, İsrail, Birleşik Arap Emirlikleri ile de aynı duruma düşmüştük. Erdoğan ve çevresi bu tür "U" dönüşlerini hiç kafalarına takmıyorlar bile. Kamuoyuna da "Devletler arasında ebedi düşmanlıklar olmaz, dış siyaset neyi gerektiriyorsa öyle davranırız" diyorlar. Büyük palavra bu tabii. İşlenen bir ayıbı güya kurnazlıkla örtmek istiyorlar. Elbette "Devletler arasında ebedi düşmanlık olmaz" sözü doğrudur. Ama bu söz düzgün bir dış politika yürüten ülkeler için geçerlidir. Dünyada Erdoğan'dan başka dış siyaset konusunda kendini fena halde bağlayan başka bir ülke yöneticisi yok. Sadece Erdoğan dış politikayı Kasımpaşalı edasıyla yürütmeye çalıştığı için "Ben bu görevde olduğum sürece" başlığı altında bazı ülkelere efelenmişti bugüne kadar. Örneğin "Ben bu görevde olduğum sürece İsrail ile asla bir ilişki kurulamaz" demişti. Suudi Arabistan Veliaht Prensi Selman'ın "bir katil olduğunu" söylemiş ve "Ben bu görevdeyken onlarla iş yapılamaz" diye konuşmuştu. Aynı şekilde Birleşik Arap Amirlikleri'ne (BAE) de ağır hakaretler etmiş "Biz sizi Kut-ul Amere'de yaptıklarınızdan tanırız" demişti. Saray medyası ise Birleşik Arap Emirlikleri için "Şerefsizler" başlığını atmıştı. Sonra olanları ibretle izliyoruz. Sıkıyı ya da parayı gördükleri anda "devletler arasında ebedi düşmanlık olmaz" lafının arkasına sığınıyorlar. Başka ülkelerin yöneticileri dış politikalarını asla böyle yürütmüyorlar ve gerektiğinde düşman gibi oldukları ülkelerle iyi ilişkiler kurabiliyorlar. Ciddi devletlerle günü kurtarmaya çalışan gayriciddi devletler arasındaki fark bu. ÜZÜLDÜM Babıali çok renkli bir ismini yitirdi Hıncal Uluç deyince "Medya, bir büyüğünü kaybetti" demek gelmiyor içimden. Çünkü Hıncal Abi, "Babıali" döneminden "gazetecilikten" gelme bir isim. Olanakların çok kıt, teknolojinin bugüne oranla hayli geri, haberleşmenin ise neredeyse ilkel olduğu dönemlerde bütün olumsuz koşullara karşı harikalar yaratan bir gazeteciydi. Popüler dergiciliğin babası olarak kabul edebiliriz Hıncal Uluç'u. Spor yazıları o dönemler için çok şaşırtıcıydı. Günlük gazeteciliğe ise yarım sayfadan fazla bir alanı 4-5 farklı yazıyla dolduran ilk yazar olarak geçmişti. Yazılarıyla hem en sevilen bazen de en nefret edilen kişi olmayı başarmış nadir bir gazeteciydi. Hayatının bir bölümünü çok ciddi bir sağlık sorunu ile geçirmesine rağmen direndi, kazandı ve çok uzun yıllar ülkenin en renkli gazetecilerinden biri olmayı başardı. Ölümü pek çok seveni gibi beni de çok üzdü. Son yıllarını sarayın emrindeki Sabah'ta geçirmesi içime hiç sinmiyordu. Ama her şeye rağmen orada bile onurunu korumayı olabildiğince başarmıştı. Mekanı cennet olsun. HOŞUMA GİDEN ŞEYLER Hak arayanları dayaktan geçirenler hak aramanın erdemini savundu Maaş promosyonlarındaki çılgınlığı biliyorsunuz. Çeşitli kurumlar bankalarla özel anlaşmalar yaparak çalışanlarına hayli yüksek miktarlarda promosyon çıkarabiliyor. Emniyet Genel Müdürlüğü de bir banka ile yaptığı anlaşma sonunda polislere 27 bin liralık promosyon sağlamış. Banka sayıları 330 bini bulan polislerin paralarını geçen haftadan itibaren hesaplarına yatırmaya başlamış. Bu haberde ilgimi çeken nokta ne biliyor musunuz Promosyon anlaşmasının sağlanmasından sonra Emniyet-Sen Genel Başkanı, "Yüzde 85'in hesabına yattı. Hak aramanın tadına vardık. Bundan sonra da başka haklarımız için aynı kararlılıkla mücadele etmeye devam edeceğiz" demiş. Ne güzel. Polisler de "hak aramanın tadını" anlamışlar demek. Ama aynı polisler başka hak arayanlara hiç