Mersin'de sınıf arkadaşı tarafından okul tuvaletinde darbedildikten sonra bıçaklanarak öldürülen 12 yaşındaki Fatmanisa dün toprağa verildi. Şu cümlenin yüküne, kasfetine bakar mısınız... Daha 12 yaşında iki çocuk. Biri ölmüş, diğeri arkadaşının ölümüne sebep olmuş. Nasıl olur da bir çocuk arkadaşına bıçakla saldırmayı düşünebilir Bir çocuk için şiddet nasıl bu kadar normalleştirilmiş olabilir Matematik, fen, coğrafya öğrenmesi gereken bir çocuğa nasıl ve kim öldürmeyi öğretmiş olabilir Bu çocuk ne görmüş, ne yaşamış olabilir ki öfkesinin sonucu arkadaşının ölümü oldu... Evet, çocuklar okulda derslerle beraber kendilerine ait bir hayatı yaşamayı, kendi kararlarını vermeyi, sorunlarını kendi kendilerine çözmeyi öğreniyorlar. Ancak bu çocuklar okullarına sadece çantaları, beslenmeleri ve sulukları ile gitmiyor. Bu çocuklar arkadaşlarının arasına evlerinde görüp öğrendikleri ile karışıyor. Kimileri evlerinde gördüğü sevgi ve şevkatle, kimileri ailelerinin verdiği özgüvenle, kimileri ise maruz bırakıldıkları şiddetle... "Sabah evden okula giden çocuklarımız bizlerden uzak, kendilerine ait bu dünyada ne görüyor, ne yaşıyorlar, bizden okula ne taşıyorlar" diye daha çok düşünmeliyiz belki de... Şu sıralar sık sık duyar olduğum okul içindeki şiddet ve akran zorbalığı ile ilgili olaylar Mersin'de yaşananların bir istisnadan ibaret olmadığını düşündürdü bana. Daha birkaç gün önce bir arkadaşımın 9 yaşındaki çocuğunun okulda arkadaşları tarafından darbedildikten sonra hastaneye kadırıldığını öğrendim. İlkokul çağındaki bu çocuklar kendi aralarında gruplaşmış. Sıkıştırdıkları çocuğu hastanelik edene kadar darbetmişler. İlkokul 1'inci sınıf öğrencilerinin yaşadığı başka bir olayda ise iki çocuk arkadaşlarının beslenmesini "vermezsen seni döveriz" diyerek elinden almış. Yani bu çocuklar bir şekilde talepleri yerine getirilmediğinde karşı tarafa şiddet uygulayabileceklerini öğrenmiş. Söz konusu durum birkaç kez tekrar etmiş. Neyse ki bu olay sınıf öğretmeninin olaydan haberdar olup müdahale etmesi ile çözülmüş. Yaşları 7 ila 9 arasında değişen bu çocuklar bir parçası haline getirildikleri şiddet sarmalında ilk halka değil elbette.