Sorumsuz siyaset dilinin ve kutuplaştırıcı üslubun, tavrın neticesi olarak toplum belki de 80 öncesindekinden bile daha keskin bir şekilde kutuplaştı, temelde iki tane karşıt kampa bölündü. İşin kötüsü, iktidar partisinin bu tehlikeli gidişattan ve toplumun birbirine karşı nefret duyar hale gelmesinden endişe etmemesi, tam tersine "safları sıklaştıralım" mantığıyla sorumsuz siyaset dili ve tavrının dozajını her fırsatta artırmasıdır. "Ana akım" tabir edilen ve halkın büyük çoğunluğunun takip ettiği medya, "güce göre konumlanma" işini abartıp neredeyse "parti bülteni"ne dönüşünce, toplumun iyi kötü araştıran, soruşturan, her önüne konana inanmayıp muhakeme iradesini gösteren fertleri de alternatif mecraları izler hale geliyor. Son dönemin ana akım medyadan kesinlikle çok daha etkili bir haber alma vasıtasına dönüşen sokak röportajları, toplumun nabzını tutmanın şu anda en doğru aracına dönmüş durumda. pushfn('ads'); Bu röportajlarda öyle ifadelere rastlanıyor ki, insan hem hayret ediyor, şaşırıyor, "bu kadar da olmaz" diyor, hem de sorumsuz siyaset dil ve tavrının toplumun hangi noktaya doğru ittiğini gözlemleme imkanı elde edebiliyor. İnsanların iki farklı kanatta yer aldığı ve ya hükümet destekçisi ya da muhalif olarak konumlandıkları açıkça görülüyor. Burada dikkat çekici bir unsur olarak "iktidar destekçisi" olan kimselerin aynı ezberler üzerinden bir şeyleri çürütmeye çalışmaları, pek fazla muhakemede bulunmamaları ve bir tuhaf "savunma" halinde bulunmaları. Toplumun gerçekliğinin ve eleştirilerin, sitemlerin hangi notalarda yoğunlaştığını hem görüyorlar hem de aslında biliyorlar ama ısrarlı ve bilinçli bir "inkar" yolunu seçiyorlar ve bunu da öfkelenerek, sert bir üslup kullanarak, bazen hakarete varan ifadeler kullanarak yapıyorlar. İnsanların eleştiride veya sitemde bulunmaları, neredeyse "kutsal" gibi görmeye başladıkları siyasi iktidara yapılan bir yanlıştan da öte, adeta "günahmışçasına" algılayıp tepki gösterenlere rastlamak bile mümkün oluyor. pushfn('ads'); Eleştiren, sitem eden, şikayetlerde bulunanlar ise daha analitik ve akılcı bakıyorlar, ortaya koydukları argümanlar sebep-sonuç ilişkisine uyuyor. Çünkü toplumun içinde bulunduğu gerçeklik meydanda ve azıcık muhakeme ve idrak sahibi bir insan için de bu durumu ifade etmek de zor olmasa gerek. Ortaokul, lise, üniversite öğrencisi gençlerin hayat pahalılığından, geçim sıkıntısından, hatta gelecek kaygısından yana dertlenmelerine "karşıt" (bu tanımlamayı kullanmak zorunda kalmak gelinen noktanın da özeti) kutuptaki insanların umursamaz, önemsemez, hatta suçlar, rencide eder ve bazen de alay eder tarzdaki reaksiyonları ise toplum adına üzülmeyi gerektirecek kadar tuhaf ve absürd. Bu toplumun bir ferdi olarak kendileri de aslında aynı dertlerden mustarip ve "karşıt" kutuptan saydıkları insanlar da aslında