Bir takım şampiyon olurken kızılca kıyamet koparılıp zafer naraları atılırken, bir diğer takımın kaybettiği şampiyonlukta karalar bağlanmaz, ağıtlar yakılmaz diye biliyordum daha yıllar öncesinde.İşte bu nedenledir ki, Trabzonspor'un şampiyon olması sadece bir kitleyi değil: ezilmiş, terk edilmiş ve sevgiye muhtaç kitleleri de mutlu edecek.Sahne Trabzonsporlular'a kaldığı için ezilen, terk edilen ve kahreden diğer takımların gönülleri törpülenmiş taraftarları buraların coşkusuna, mutluluğuna kenarından bucağından ortak olmaya çalışıyor.Birilerinin dürbünün tersi ile baktığı memlekette her şey iyi gittiği için iştahı açılırken, biz yine Faroz'un bilmem hangi numaralı damında Trabzonspor'u konuşuyor oluyoruz. Ya da meydan parkında bir çay ocağında hasır sandalyenin ucuna tüneyip geçmişten bugüne Trabzonspor'u kaynatıyoruz.Diyorum ki; Abdullah Avcı'ya inanıyor musunDiyor ki evetDiyorum ki: Abdullah Avcı'ya güveniyor musunDiyor ki evetDiyorum ki; Abdullah Avcı'ya saygı duyuyor musunDiyor ki evetPeki diyorum. Abdullah Avcı'ya saygı duyuyorsun da verdiği kararlara, kadro seçimine niye saygı duymuyorsunSes yokGaziantep'te ilk kez tanıdığım Osmaniyeli Trabzonspor taraftarı Devrim Tosunoğlu'nun "Trabzon'daki renktaşlarımız altyapıdan gelen futbolculara biraz hoşgörülü olup, onları sevsin" derken gözlerinin dolmasının etkisi ile tribünde maçı izlerken bu naif istek aklımdan hiç çıkmadı.Bu nedenle tribüne oynamak için taraftarın kızdığı futbolcuyu imha etmeye programlanmış kafanın, Abdullah Avcı'ya karşı hissettiklerinde samimi olduğuna inanmıyorum ya neyse..Aslında bugünü konuşurken kişiler üzerinden ahkam kesenleri komedi dükkanının figüranları olarak tanımlayıp biz kendi gerçeğimize ve geçmişimize dönelim.Yaşı yetmeyenlerin bir suçu yok.Asıl konu da burada yatıyor.Nasıl oluyor da 38 yıldır şampiyonluk kupası kaldırmamış bir takımın artarak devam eden kitlesel sevgi ve tutkusu nasıl oluyorTrabzon'u bilmeyen, Trabzonlu olmayanın da gönül verdiği bu takımı ayakta tutan sevginin nedeni neydiÖyle yaResmi anlamda kazanılan altıncı şampiyonlukta son maç rakip küme düşen Karagümrük.Sonuç beş farklı galibiyet ve mutlu sonÇok da heyecan yok, kronikleşmiş mutlu sonun heyecanı da hak getire.Nüfus 150 bin, Avni Aker'de beş bin kişi.Bando, saygı geçişi ve şampiyonluk turu derken genel kanı, 'yeter artık her sezon şampiyonluk sarmıyor' muhabbeti üzerinden 38 yıl geçmenin özlemiHeyecan doruk noktasındaŞampiyonluk ne zaman ilan edilecek diye baharla birlikte papatya falı açılıyor memlekette. Herkes Trabzonsporlu ve herkes kendisine vazife çıkartıyor.Bu şampiyonluk sadece bir futbol takımının üç direk arasına sıkıştırdığı toplardan elde edilen ve savunulan üç direğin öyküsü değil.Bu şampiyonluk vatan uğruna şehit düşen Trabzonlu Eren Bülbül ile ona gövdesini siper eden Jandarma Astsubay Kıdemli Başçavuş Ferhat Gedik'in hayatının kesiştiği noktadır.Bu