Dünya kendini idare edemiyor. İsrafının, zulmünün yani her anlamda cehaletinin faturasını ödüyor.Okullarının boş olduğunu kendisi de gördü. Şaşkın, perişan, fukara, hadsiz, edepsiz, karmakarışık haliyle, diliyle ne aradığını da bilemiyor. Evler, yollar, köprüler, trenler, uçaklar, vapurlar, baş döndüren üretim bir işe yaramıyor. Dünya kanıyor, yanıyor, böğürüyor. Çıkış mı Kolay; çok kolay da... henüz öyle bir arayışı yok ki dünyanın. Dünya... bakıyor lâkin görmüyor. Akıl var; kalp ölü... Çözüm... Hira'dan Çam Dağı'na sesleniş çizgisinde de... daha epeyce zorlu imtihanlar var gibi... Biz dünyaya bir ışık tutabilirdik. Biz de ayıpladıklarımıza benzedik. Neyse... işte "o kendimizi" terk ettik. Kapıyı çarpıp çıkınca dönüş de öyle hemen kolay olmuyor. Biz de zalimlere benzedik. Biz de müsrif olduk.
Son adam son sözler
02-12-2023 
Günlüğümden - 2
25-11-2023 
Bombalar ve uçurtma (2)
18-11-2023 
Bombalar ve uçurtma
11-11-2023 
Günlüğüme düşenler (1)
04-11-2023 
Zam günlükleri
22-01-2022 
Yaşamayı öğrenirken
26-02-2022 
Zam ülkesinden notlar
14-05-2022 
Ziya Osman'ı okurken
12-03-2022 
Önce Türkçe
08-01-2022 