Kısacık dünyaya bunca huzursuzluğu nasıl sığıştırdık, ha! Annem rahmetli, başını çevirmeye akşam oluyor, derdi. Zamanın çarçabuk geçtiğini anlatan veciz bir söz... Bize ne oluyor, ha; burnumuzdan solur olduk! Bunca okumuş yazmış adamlarız; adam gibi yaşamanın yollarını niye bulamıyoruz! Her şeye aklımız yetiyor. Üç kuruşumuzu kimseler kapmasın diye; gözümüzü dört açıyoruz. Ya huzurumuzu kimler kapıp kaçırdı acep! Hemen suçlamaya başlamayalım. Kimin elinden tuttun, ha! Bir dertlinin gözyaşını sildin mi Üç beş öğrenciye kitaplar hediye ettin mi Karşılıksız yemekler yedirdin mi Tanıdık tanımadıkların koynuna harçlıklar boca ettin mi Şu biriktirme huyundan vazgeçmenin zor olduğunu ben de biliyorum da... diyorum yine de! Ölümü unutunca oluyor; yaşa(t)mayı da unutmak! Gösterişten kaçıyor musun; hoşuna mu gidiyor "el gördülük" Bütçenin ne kadarını kitaplara, sanata ayırdın, ayırıyorsun Öyle sessiz sedasız, kokmadan bulaşmadan yaşayacağını mı sanıyordun Bak; korkular, gözyaşları, ölümler içindeyiz. Unuttuk dünyanın fani oduğunu. Şimdi parasız pulsuz, çulsuz yaşayanları hatırla. Hem kitaba uzak ol hem de yaşadığını