Okullar yine açılıyor da... ne-re-ye Sanata, ilme, marifete açılmadığı; açık...

Niye mi Okul binaları ta uzaktan belli oluyor da... Estetikten uzak mekânlar... Okulların adını yazan tabelalar da fabrika çıkışlı... Soğuk yazılar...

Halbuki hayatın bin bir rengi var! Bunları yapanlar, buralardan mezunlar; değil mi! Bir sanat var mı bu üst üste yığılmış yapılarda!

Kuru ve her sene aynı cümlerden açılış törenleri...

Kalabalık sınıflar...

Çoğunun cebinde bir kitap alacak parası olmayan öğrenciler ve kitaba ne zamandır uzak -hatırı sayılır sayıda- öğretmenler-i!

Okullar yüz yıldır kapalı bana göre! Açık olsaydı; dünyaya açılan bir sayfası, penceresi, kapısı olurdu.

Ölüm hep böyle peşimizde mi, diriliş nasıl, yaşamak nedir, diye soruyorsun.

Koca koca diplomaların hiçbir soruna cevap vermiyor; sen boyuna okul temelleri atıyorsun! Ne için Cevabını sen ver; bana ne; diplomalı diplomalı gezmiyor musun!

Madem zenginiz; eğitime çare bulun o zaman! Bin beş yüz, iki bin genci, daracık beton binalara doldurmayın!

Eğitim mi!... Oyalama taktiği... Birkaç seçme okul, birkaç bin özel öğrenci... sonrası Dostlar alışverişte görsün!

Çare, diyeceksiniz!

Adalet, meşveretdanışmak ve hürriyet...

Haşşöyle... öğretmenler önlük giyince eğitim rayına girecekmiş! Biz de düşünüp duruyorduk yüz bin sıfır çeken lise mezunlarını! Çare önlük! Bu kadar basit!

Eğitim "sorunlu"; bir de zorunlu!