Aslında sorum şu: Necip Fazıl'ın şiiri bir 'dava' şiiri mi Ya da şöyle sorayım; onun şiirinin asıl vasfı 'dava' mı Meselâ "Sakarya Türküsü", "Şarkımız", "Zindandan Mehmed'e Mektup" gibi 'biz'i, 'biz'in mağduriyetini, öfkesini, umutlarını, ideal toplum özlemini dile getirdiği şiirleri miDoğrusu bunlar, şairin "Bu dâva hor, bu dâva öksüz, bu dâva büy

5 0 0

Şöyle bir şey düşünün!.. Doğal olaylar sonucunda dünya ile irtibatı kesilmiş, ulaşılması neredeyse imkânsız hâle gelmiş bir vadi. Orada, on dört nesil önce gözleri kör olmuş, artık göz denen organı unutmuş bir toplum yaşıyor. Körler Ülkesi burası! Bir gün buraya bir tırmanış sırasında kazaen bir dağcı düşüyor. İlk karşılaşmalarında aralarında şöyle

3 0 0

Zygmunt Bauman, "Yasa Koyucular ile Yorumcular" (Çev. Kemal Atakay, Metis Yay., 207) adlı eserinin "Bahçıvanlara Dönüşen Avlak Bekçileri" (s. 65-84) başlıklı bölümünde modernitenin ortaya çıkışını 'vahşi kültür'den 'bahçe kültürü'ne dönüşme süreci olarak açıklar. Gerçekten dikkat çekici ve mantıklı bir açıklamadır bu.Konuyu anlayabilmek için önce v

12 0 0

Bugünlerde İslâm dini ve Arap dili-edebiyatıyla ilgili çalışmaları bulunan Şarkiyatçı Thomas Bauer'in "Müphemlik Kültürü ve İslâm" (Çev. Tanıl Bora, İletişim Yay., 2019) adlı kitabını okuyorum. İlginç ve kışkırtıcı bir kitap. İslâm toplumlarının geri kalmasına neden olan zihinsel duvarların nasıl örüldüğünü, dolayısıyla günümüzdeki otoriter, dogmat

15 0 0

Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatında dindar kesimin en önemli politik sesi, hatta bu sesin kurucusu Necip Fazıl'dır. Nasıl bir dildi bu Etkili olmuş muydu, olduysa niçin olmuştu Bu sorular önemli, çünkü aynı dil, sermaye, medya ve devletin çeşitli imkânları gibi her türlü güce sahip olmasına rağmen artık etkili olamıyor! Neden..Önce şunu belirteyim:

20 0 0

İsmet Özel, "Şiir Okuma Kılavuzu"nda; "şiir hoşumuza giden değil, boşumuza gelen bir şeydir" der. Önce şaşırıyor insan değil mi "Hoş"la "boş" arasındaki seci de güzel tabii! Ama sonra, yok diyorsunuz, fazla abartmış, sanat eseri elbette insanın hoşuna gitmeli! Çünkü yaygın kanaat böyle! Öğrenilmiş kabul, sorgulanmamış yargı! Oysa bana göre İsmet Öz

15 0 0

İlk okumalarımda Ece Ayhan'ın şiiri beni çarpmıştı. Ama yıllar geçtikçe o şiirden başlangıçtaki hazzı alamaz oldum, hatta artık 'şiir olarak' beğenmediğimi dahi söyleyebilirim. Şimdi Tolstoy'un "Sanat Nedir" (Çev. Mazlum Beyhan, Türkiye İş Bankası Kültür Yay., 2016) adlı eserini okurken o şiiri neden beğenmediğimin cevabını kısmen buldum.Tolstoy, b

18 0 0

Ian Watt, "Gerçekçilik ve Romansal Biçim" (Roman ve Gerçek Etkisi, Çev. Mehmet Sert, 2002, s. 7) başlıklı yazısında, roman yeni bir tür müdür, diye sorar ve eğer öyleyse Yunan, Orta Çağ ya da XVII. yüzyıl Fransa'sındaki düzyazı kurmaca eserlerden farkı nedir, diye ekler.Aynı soruları Türk edebiyatı için de sorabiliriz. Alacağımız cevap ise aşağı yu

26 0 0

Her bir insan kendine özgüdür; kendine özgü bakar, kendine özgü idrak eder Kendi iradesi; dolayısıyla kendi tercihleri, kendi hayalleri, arzuları, sevdikleri, sevmedikleri vardır Bu açıdan bakınca her bir insanın 'ayrı bir gerçek' ya da 'ayrı bir perspektif' olduğu söylenebilir. Nitekim Nailî'nin "Mestâne nukûş-ı suver-i âleme bakdık Her birini bir

16 0 0

Borges'in "Öteki Soruşturmalar" (Çev. Peral Bayaz Charum, Türker Armaner, İletişim Yay., 2015)'nda "Alegorilerden Romanlara" başlıklı ilginç bir makalesi var. Bu yazıda alegoriyi "estetik bir hata" ya da "estetiğin bir hatası" olarak görüyor. Kanaatimce kasten yapılan bir hata alegori: Bir tür 'edebî örtü' Croce, alegoriyi iki ayrı içeriği tek bir

20 0 0