Bakıyorum da Cumhurbaşkanı Erdoğan "Partili hüviyeti"ni epeyce içselleştirmiş görünüyor. Bu, "Cumhur"u dikkate alarak değil, parti çıkarlarını dikkate alarak iş tutma anlamına geliyor.Ben başından beri "partili cumhurbaşkanı" statüsüne karşı çıktım. Bu statünün Cumhurbaşkanı'nın milletin birliğini temsil özelliğini yaralayacağını, bizde, kıran kırana geçen siyasi mücadeleler içinde taraf haline getireceğini, evet bir kesimin onu sahipleneceğini ama bir başka kesimin de ona tepki göstereceğini yazdım hep.Tayyip Erdoğan da özellikle "partili" statüsünde ısrar etti. Muhtemel ki rahmetli Özal'ın Cumhurbaşkanı seçildikten sonra "partiyi kaybetme sendromu" etkili oldu.Acaba partisi içinden de "partili"liğe yönelik itirazları hiç önemsemedi mi Ya da yapılan eleştirilere nasıl baktıSanıyorum, "alışılır" diye düşündü. Ya da "partiye egemen olma"yı hayati önemde buldu. Alışıldı mıİki olay var: Birisi 7 Haziran 2015 seçimleri öncesidir. Bu seçim öncesinde "partili" hüviyeti ile meydanlara çıktı, eleştiri aldı ve Ak Parti'nin oyları tek başına iktidar olamayacak seviyeye indi. Sonra seçimler yenilendi, 7 Haziran 1 Kasım arasında meydanlara çıkmadı ve oylar yeniden yüzde 49 küsura yükseldi. O zaman Tayyip Bey'e söylendi bu.İkinci olay 2019 İstanbul yerel seçimleridir. Hem ilk seçimde hem ikinci seçimde Erdoğan'ın "Cumhurbaşkanı sıfatı" ile Binali Yıldırım ve tabii Ak Parti adayı için ilçe ilçe dolaşmasıdır ve sonunda ortaya "İstanbul hezimeti" çıkmıştır.Ak Parti cenahında, "İstanbul'un kaybı" ile Erdoğan'ın meydanlarda boy göstermesi arasında bir alaka kurulabilmiş midir, buna cesaret edilebilmiş midir demeliyim, sanmıyorum. Ben Erdoğan'ın liderlik yöntemine baktığımda bunun cesaret meselesi olduğunu düşünüyorum.Süreç devam ediyor. Cumhurbaşkanı içerde çok açık "parti siyaseti" yapıyor. Diğer parti liderleri ile (mesela Kılıçdaroğlu ile) en ağır üslupta tartışıyor, diğer partilerin içine yönelik (mesela İyi Parti'ye yönelik) ayrıştırıcı hamleler yapıyor, "siyasi çıkar" gerektirdiğinde ilkelerin ıskalanabileceği (mesela Kandil'in uzantısı gördüğü HDP ile parti politikası gereği Meclis'te diyaloga göz yumuyor) tavırlara giriyor, "devlet politikaları" diye nitelenebilecek alanlarda parti hesabı öne geçiyor. İçişleri Bakanının şahsında İçişleri Bakanlığının, yukardan etkilerle Yargı'nın operasyonlar içinde rol alması siyaseten de ahlaken de kabul edilebilir şeyler değildir. Bu hassasiyetle, Diyanet'in de siyasi kamplaşmanın uzantısı haline getirilmesi en büyük zararı toplumun din ile ilişkisine verecektir. Bu alanlar da Cumhurbaşkanının "partili -partici" tutumuyla enfekte olan alanlardır.Bunlar da ona yönelik toplumsal desteği parti çapına, bilemediniz partilerin birbirine eli mahkûm statüsü gereği Cumhur İttifakı çapına indiriyor. Şu anda diyelim Ak Parti'nin oy oranı yüzde 30 civarında, MHP'ninki yüzde 7-8 civarında, toplam oy da yüzde 40 civarında dolaşıyor.Erdoğan'ın Cumhurbaşkanı olurken ulaşmak istediği oy oranı bu muydu "Milletin birliği"ni temsil konumundaki Cumhurbaşkanı, toplumun yüzde 60'ının tepki göstereceği bir profil olmayı mı tasarlamıştıÖteden beri Türkiye'de sosyal siyasi ayrışmanın yüzde 65 35 şeklinde olduğu ifade edilir. Büyük kesim, muhafazakâr milliyetçi oy dünyasını anlatır.Bugün