Şîraz'da yaşayan Allah dostlarındanMuhammed ibni Hafifhazretleri, bir talebesini diğerlerinden çok sever, onlar da sebebini merak ederlerdi.
Bir gün bu zâta;"Efendim, filân arkadaşımızı niçin çok seversiniz" dediler.O esnâda dergâhın önünde bir deveyatıyordu.İbni Hafif hazretleri bir talebeye seslenip;"Ahmed oğlum! Şu deveyi kaldır da dergâhın damına çıkar!"diye emretti.Çocuk afalladı...Ve arz etti ki:"Efendim, ben bu koca deveyi nasıl kaldırıp da dama çıkarabilirim, bu mümkün değil."Mübârek zât;"Peki kalsın!"dedi.Ve çok sevdiği talebesine seslendi."Mehmeet!""Buyurun hocam.""Oğlum! Sen şu deveyi kaldır da dergâhın damına çıkarıver!"Genç, düşünmeden;