Basra'da vefât eden Süfyân-ı Sevrî hazretleri anlatır:Müminler Cennete girdiğinde çok parlak bir "nûr" görürler.Cemâl-i ilâhînin nûru zannedip ona tâzim olarak secdeye kapanırlar.Ancak öyle değildir.Melekler, onlara;"Başınızı kaldırın! Bu nûr, Hak teâlâya âit bir nûr değildir" derler.Sorarlar ki;"Ya nedir"Melekler "Bu nûr; bir hûrinin, sâhibinin yüzüne güldüğü vakit hâsıl olan nûrdur" derler. Süfyân-ı Sevrî hazretlerinin sevdiği bir "genç" de şöyle anlatıyor:Bir seher vaktinde zemzem kuyusunun yanında bulunuyordum ki, biri gelip su içti.Birâzını bırakıp gitti.Kalanını ben içtim.Tadı, "bâdem ezmesi" gibiydi.Kim olduğunu bilemedim.Zîra yüzü örtülüydü.Yine bir seher vakti o kişi geldi.Yine su içti.Kalanını bırakıp gitti.Kalanını ben içtim.Tadı,