Mus'ab bin Umeyr îmân edince babası âdeta kudurdu! Ve zindana attı onu. Çok işkenceler yaptı! Bir gün saatlerce kırbaçlayıp yüzünü kumlara sürttü. Elleri kabarasıya kadar değnekle dövdü! Ama Mus'ab, bir yolunu bulup çözdü urganlarını, koştu Efendimize. Babası iyice çıldırdı! Şehirde bir nevi (ambargo) uyguladı ona karşı. Hazret-i Mus'ab için (anne baba) yoktu artık. Aile, akraba, komşu yoktu. Ama Allahü teâlâ vardı. Allah'ın Habîbi vardı. Ve mü'minler vardı. Bular da ona kâfiydi... Derken Habeşistan'a hicret etti. Bir süre sonra Efendimizi özledi. "Ölümse ölüm!" dedi. Ve düştü yollara. Şehre girdiğinde, Efendimiz aleyhisselâm, hazret-i Alî