İmâm-ı âzam Ebû Hanîfe hazretleri, İslâm âlimlerinin en büyüklerindendir.Tâbiîndendir kendisi.Ona "Ebû Hanîfe" de denir.Bu, müminlerin babası demektir.Babası, Fâris oğullarından Sâbit adında, âlim, sâlih bir kişidir.Hazret-i Alî ile görüşmüş, kendi ve soyu için duâ almıştı bu büyük sahâbîden.Üstün kâbiliyetliydi.Ve keskin zekâlıydı.Âlimler bunu fark ettiler.O zamânın büyük âlimlerinden, Hazret-i Şa'bî de ondaki bu cevheri sezmişti.Bir gün onu görüp sordu:"Sen ne iş yapıyorsun"İmâm-ı âzam;"Ticâret yapıyorum" dedi."Bir ilim meclisine devâm et. Çünkü sen zekî ve kâbiliyetli bir gençsin. İlme devâm edersen, büyük bir âlim olursun" buyurdu.Onun bu sözüyle bıraktı ticâreti.Ve ilme sarıldı hemen.Hem de büyük bir arzu ile.Önce "İlm-i kelâm"ı öğrendi.Parmakla gösterilir oldu bu ilimde.Sonra "Fıkıh"