Cahit Sıtkı'ya ve bugünün edebiyatçı 'çocukları'na dair
Cahit Sıtkı, 1930-1950 arasında şiir yazmış bir şair. Şiirleri, hayatla ölüm arasında gidip geliyor; yaşama arzusuyla dolu. Ama nedense; belki de kırık aşklardan, avarelikten veya başarılı olamadığı duygusundan, bir türlü arzuladığı hayatı yaşayamaz şair. Bu, onu bedbinliğe sürükler, yer yer karamsar bir ruh hâli yansır şiirlerine. Meselâ; "Baharda
15.04.2019
1
0
0
Ömer Seyfettin'e göre millet, devlet ve vatan
Osmanlı, çok uluslu, çok dinli ve çok dilli bir devletti. Nitekim Namık Kemal "İmtizac-ı Akvam" makalesinde milleti; "hukukta birbiriyle müsavi (eşit), menfaatte yekdiğeriyle (biri diğeriyle) müşterek ve fakat lisanda, cinsiyette (ırkta) ve hele efkârda mecmûu (hepsi) birbirine ve her biri mecmûuna (hepsine) mugâyir (farklı) bir çok eczânın (parçan
08.04.2019
3
0
0
Devlet kuşunun kanatları altında sanat yapılır mı
Bugün herkes, seçim sonuçlarını konuşacak biliyorum. Türkiye'nin neden geri kaldığı, neden dışa bağımlı olduğu, bilimde, kültürde ve sanatta niçin başarılı olamadığı konuşulmayacak. Oysa gönül isterdi ki, iktidara yakın duran ve Kemalist elitlerce programlanan 'medenîleştirme süreci' içinde 'arkaik ve geri' olarak tanımlanıp dışlandıklarını; hatta
01.04.2019
2
0
0
Şiirin doğduğu ve değdiği boşluk
Dünyaya doğan insan, bir bütünden kopar bence Meselâ biyolojik kök olarak annesinden ve babasından kopar. O boşluktur sızlayan ilkin. Bir de ruhuna üflenen, ona can veren nefesten kopar. Mevlâna'nın Mesnevi'sindeki ney misali, asıl vatanından kopan kamış gibidir. Bundan dolayı dünya gurbetinde bütüne olan özlemle yanar durur. Sonra Yaşamı boyunca b
25.03.2019
4
0
0
'Bir devlet içün çarha temennadan usandık'
Sanatkâr, yalnız güzele ve hakikate âşık sanatkâr, kendini, 'kendini bilmeye veya bulmaya adamış bir entelektüel, nasıl olur da herhangi bir iktidara sembol üretmek için çalışır, nasıl olur da kendini bilme ve bulma gayesinden önce başkalarına 'kendilerini bildirmek, buldurmak' için yazar.. Ve kendini bilmeyen, bulmak için büyük bir iç yolculuğa çı
18.03.2019
3
0
0
İnkılâpölçer ve imanölçerlere göre Âkif!..
Yarın 12 Mart, İstiklâl Marşı'nın kabulünün yıldönümü. Bilinenleri tekrar etmeyeceğim. Âkif hakkında 1936'dan sonra yazılan yazılardan, özellikle 'inkılâpçı' yazarların Âkif'i nasıl algıladıklarından bahsedeceğim. İsmail Kara ve Fulya İbanoğlu'nun birlikte hazırladığı ve Âkif'in ölümünden 1940'a kadar gazete ve dergilerde çıkan yazıların toplandığı
11.03.2019
8
0
0
Denize attığı cıgara hâlâ yanıyor!..
Bir imge avcısıdır o. Anadolu'dan metropole düşmüş bir Karacaoğlan, elinde sazı yok. Çağının türküsünü söyler. Dizelerinin diplerinde büyük bir acı, kendini ele vermeyen koyu bir keder tortusu var. "Şarkısı Beyaz"dır güya. Ama gerçekte "esaslı kederler içinde"dir. "Kişne Kirazını ve Göç, Mevsim" şiirinde söylediği gibi "Bir kan halkasından geçer..
04.03.2019
6
0
0
Eleştiri ihtiyacı
Geçen haftaki yazımda entelektüelin en önemli vasfının eleştirel tavır olduğunu belirtmiştim. Bugün eleştirinin önemine ve eleştirmende bulunması gereken bazı vasıflara değineceğim. Eleştirel tavrın ana amacı hakikati, güzeli ve iyiyi tespittir. Bu nedenle sanat ve toplumdaki aksaklıkları açıkça dile getirmeyi gerektirir. Nitekim İngilizce 'critici
25.02.2019
8
0
0
Sükûtî Mehmed Paşa'dan organik aydına
Kanaatimce Türkiye'nin geçmişte de günümüzde de en önemli sorunu, gerçek anlamda 'entelektüel'lere ve entelektüel ruha yeterince sahip olmayışıdır. Bunda Yahya Kemal'in deyişiyle, devletin 'uysal ve uslu bende' isteğinin büyük payı var. Yeri gelmişken Beyatlı'nın Siyasî Hikâyeler kitabındaki "Damad Mehmed Paşa" başlıklı yazısında bu sorunu alaysı b
18.02.2019
11
0
0
"Mabede bayağılar giremez!.."
İnsan niçin kitap okur Kişiye ve ihtiyaca göre değişir kanaatimce. Meselâ kimileri bir sınavı başarmak veya günlük hayata dair bir pratiği öğrenmek için okur. Hayır böyle bir okuma değil kastım; daha derin ve sürekli bir arayıştan kaynaklanan okuma. Evreni, varlığı ve daha önemlisi kendini idrak etmeye yönelik bir okuma. Cemil Meriç'in dediği gibi
11.02.2019
11
0
0
